bu bazenler çok olabiliyor bazen.

mesela bugün çarşıda yürürken bi dükkanın önünden geçiyordum. içeride televizyon açık. havuz medyanın kanallarından biri izleniyor. göz göre göre yalan söylüyorlar milyonlara. durdum baktım biraz, ses gelmiyor ama yazılardan anladım mevzuyu. içerideki insanlara baktım, hepsi onaylarcasına kafa sallıyorlar. hasgibtir lan oradan dedim ve devam ettim.

sonra otobüse bindim. arkamdaki koltukta oturan iki amcanın konuşmalarına kulak misafiri oldum. gündemle alakalı konuşuyorlar. neymiş efendim paralelmiş, dış güçlermiş falan filan. hasgibtir lan oradan dedim ve indim.

daha sonra apartmana geldim. asansöre doğru yürürken yalaka bi komşuyu gördüm. sevmez beni pek. selam bile vermedi. neden? çünkü onun desteklediği siyasi partiye muhalif söylemlerim var. gözlerini kaçırdı benden. hasgibtir lan oradan dedim ve asansöre bindim.

eve geldim. kapıyı açtım. çalışma odama giderken kapıyı açmak için yeltendiğimde tekrar bi hasgibtir dedim. anahtarı kapıda unutmuştum.

kafa mı bırakıyor bu kodumun hayatı insanda?

hasgibtir!

edit: fotoğraftaki kişi ferhan şensoy. pardon adlı filmdeki bi sahneden..