Bulutlar gecenin karanlık geceyi daha da karartıyor. Yağmur yağıyor. Yavaş yavaş , ıslak ıslak.. Pencerelere dokunan damlaların fısıltıları işliyor kalbime. Hüzünü, özlemi anlatıyorlar sanki. Ve her damlasında ayrı bir anı. Neden bizi hüzünle ıslatıyorsun yağmur? Yoksa sende mi ağlıyorsun? Gökyüzünden, senden başka kimsem yok. Sen benim gecelerimin dostusun. Her şeyimi sana anlatırım. Ve hep seni dinlerim özlem dolu gözyaşların aktığı zaman. Senin de sevdiğin biri var mı yağmur? Çok sevdiğin ama seni yarıyolda yarım bırakan biri. Yakınlarda bir yerlerde sana çok uzak olan biri. Gözlerine baktığında dünyadan koptuğun gülüşüne ömrünü adıyabileceğin ulan ben ona deli gibi aşığım dediğin biri var mı? Benim senin gibi sırılsıklam aşık olduğum biri var. Önce mutluluğum olup ardından umutsuz bırakan biri. Giderken üzülme bende üzlürüm demişti. Nemli gözlerimle güldüm. Şimdi çok uzak bana. Her gün görüpte seni seviyorum diyemediğim kadar uzakta. Kaçıyorum sürekli gözlerinden. Ne kadar kaçmak zorunda olsamda gözlerinden, gözlerinden özlüyorum onu. Sende özlüyor musun? Özlemesen ağlamazdın anlatmazdın değil mi bana derdini? Islanalım be yağmur. Beraber ıslanalım. Haykıralım özlemimizi sevgimizi bu karanlık gecenin ötesine. Duyarlar mı sesimizi bilmiyorum ama duysalarda anlayamazlar. Üşüyorum yağmur. Çok üşüyorum. O gittiğinden beri kalbim üşüyor. Gidelim burdan yağmur. Her şeyin güzel olacağı bir yere mutlulukla ıslanmaya gidelim..

edit: içimden geldi yazdım beyler. Okuyup düşüncelerinizi söylerseniz sevinirim