tarkan abiyle konuştum , beni yanına çağırdı. artık bugün tabularımı yıkıp korkularımla yüzleşmenin vakti gelmişti. yine ve yeniden alsancakta iş peşinde olacaktım. pekekent yavaş yavaş geri mi dönüyordu ? izmir, gavur izmir...

hazırlandım tarkan abinin mekana gittim. gider gitmez bi hançer sanki kaburgalarımı kırıp kalbime saplanmıştı. bu mekan, yaşadıklarım, çiçek... hepsi gözümün önüne geldi. herşey yaşansın, herşey geride kalsın. olmuyor işte öyle. çiçek her zaman aklımın bir köşesinde kalmaya devam edecekti. neyse...

tarkan abiyle el sıkışıp oturduk.

-her zamankinden mi halidaki ?

-her zamankinden abi.

barmene : -oğlum bize 2 chivas.

-ee anlat halidaki, seni buraya hangi rüzgar attı.

o arada içkiler geldi ve cevap vermeden cebimden sigaramı çıkartıp yaktım. bir fırt çektikten sonra konuşurken ağzımdan dağılan dumanla birlikte:

-üniversite okumaya geldim. olacaksam okumuş pekekent olayım bari.

o ara ikimizde kahkaha atarak gülmeye başladık. tarkan abi hoşgeldik tekrar dercesine omzuma dokundu.

-tarkan abi şimdi okulda bir organizasyon düşünüyorum. sadece okulla ilgilide değil. bütün bornovaya afişler yapıştırdım. umarım talep yoğun olur. senle anlaşacağımız konusunda eminim. benimde paraya ihtiyacım var.

-ayıp ediyorsun halidaki. burası senin mekanın. sana yıllar önceki teklifim bile hala geçerli.

-sağolasın tarkan abi ama ben o işleri bıraktım.

-pek bırakmış gibi durmuyorsun.

viskimi fondipleyip : -ben gideyim artık abi. parti günü görüşürüz.

-iyi bak kendine halidaki.

-sende abi...