Fizik laboratuvarında bir avuç asistan ve bir profesör sayılı nefeslerimizi yudumluyorduk. Alnımız terli ellerimiz titrek gözlerimizin feri sönmüş, profesörün elindeki kaleme kilitlenmiş bekliyorduk. Ya bugün ölecektik ya da o 9. Derece polinom çözülecek zaman perdesi yırtılacak ışık hızına ulaşacak, her zerremiz titreyerek bükülmüş zamanda ilerleyecekti. Profesör kafasını tahtaya vurarak" bozuk bu dıbına koyim bozuk!" Diye haykırdı. Kravatını ve önlüğünü çıkarıp tahtaya savurdu. Gömleğini pantolonundan çıkarıp yakasını açtı.
Bilincini kaybedip yere yığıldı...
Başına toplanan asistanları uzaklaştırıp ona yaklaştım. Yanaklarından beliren pıtır pıtır sivilceleri farkedip ağzını açtım... aniden beliren diştelleri ve kemik gözlük elimi geri çekmeme neden oldu. 2 adım geriledim ve ayağa kalktı.
"Profesör! Bunu basarabilirsiniz! Lütfen "
Beni duymuyordu. Kulaklığını takmış Adana merkez dinliyordu.
Bir an gözleri parladı "hem ösym burdan sormuyorki "
"Ya önemli olan zaten lys ona çalışmak lazım"
"Olm üniversiteden herkes gibişiyormuş lan"
Sayıklıyordu.. kulaklığı çıkarıp son ses hoparlöre Adana merkezi verdi. Tahtanın önündeki kürsüye çıkıp anan zuaaaaaaaa diyerek üstüme atlayıp beni yere serdi.
Tekmeledim. Amk liselisi diye honkürdüm o an kalbi kırıldı ve kısa süreliğine sakinleşti. Titreyerek şuku istiyordu. Göz altları morarmış hunharca şuku istiyordu. Cebimden 10 incipuan çıkarıp attım. Daha fazlasını istiyordu. Türkhackteam, incigiber, okati diyordu. Üzerimize atılıp kızın birini yakaladı. Hunharca memelerini yumrukluyordu. Önemli olan özgüven, tip önemli değil diyordu. En sonunda kızın memesini kopardı. Amk liselisi diyerek üzerine yürüdük. Hep bir ağızdan amk liselisi diyorduk atağa gecmistik. Anan za anan za xd diyerek geri çekiliyordu. 45 nümero yumurta topuk kunduramı çıkarıp alnının çatına mıhladım. Son sözü anan oldu... kunduramı alnından çıkarıp giydim. Ve önlüğü giyip kalemi devraldım.