22 mart 2016 salı
Bu sabah kendimi tamamen öleceğime inandırarak okula gittim. Gitmeden hayatımda ilk defa kur'an ı kerim okudum hatim indirdim. Ölüme hazır birşekilde yemekhaneye girdim. Yemeği yiyip çıktım. Derse girdim herzamanki gibi yalan dostluklar ve benim normal olmayışım aklımı kurcalıyordu. Birinci derse girdik ve hoca bi süre ara verdi. Arkadaşım sandığım insanlar beni çağırmadan gittiler. Neyse sorun değil zaten gitmek istemiyordum kalabalıkta yalnız olmak diye bir durum vardır herkes bilir mi bilmem.
Daha sonra 2. dersimize girdik. Kimsenin beni gördüğünü sanmıyorum, pek önemli olmadığımı biliyorum. Aile içinde bile değer görmediğimide biliyorum. Kimse için önemli değilim.Çünkü elle tutulabilir bir başarım ve babamın benimle gurur duyabileceği bir başarım yok. Cebimde param yok. Arabam yok. Sevgilim yok falan filan...
Okul çıkışı yarım akıllı bir arkadaşım var onunla buluştuk çoğu zaman boş laflar ediyor rüyalarını anlatıyor onu dinlemek tam bir işkence ama pek arkadaşım olmadığı için onunla konuşuyorum gerizekalıdai olsa en azından ben konuşurken dinleyen bir insan. bir homosapien. Biraz dolaştıktan sonra evime geldim.
Ödevlerimi kontrol ettim ve birazdan da yatacağım.
Saygılar günlük.