Bir insanın devleti, milleti vatanı için yapabileceği en büyük iş ölmektir. Bu işi layıkı ile yapan binlerce şehidimiz var. Allah mekanlarını cennet eylesin. Ve onlar senden benden tek bir şey istiyor. Ölümlerinin, vatan için dökülen kanın boşa akmamasını. Mustafa Kemal Paşa' nın; Anafartalar' da askerlerine açıkladığı gibi: " Ben size savaşmayı değil; ölmeyi emrediyorum. Sizin çatışırken öleceğiniz sürede , yeni birlikler sizin yerinizi almak için zaman kazanacak."
Yani ölmek; öyle kurşunun önüne atlayarak değil vatana katkı sağlayarak ölmektir. O şehitlerimiz de işte böyle ölmek isterler. Bu yüzden ölümleri bu kadar değerlidir.
Bu hikayeyi neden yazıyorum onu söyleyeyim. Balkonda sigara içerken oturduğum sandalye bir evin penceresinde asılan büyük Türk bayrağına bakıyor. O evin oğlu şehit oldu. Şemdinli' de. Cenazesinde utandım. Ben diriden bile zor utanırken ölüden utandım. Düşündüm orda insan ölüyor ve vatanın benden beklediği ölmek değil.
Peki biz ne yapalım? Biz de mi ölelim?
Biz yaşayalım ki vatan bizden razı olsun. Hayatın içine aka aka yaşamamız lazım hemde.