+14
-2
-kendisine "saat kaç" diye sorduğumuzda her seferinde "beş buçuk" diyor.
-sürekli soğuk espri yapıyor ancak bünyemiz alıştığı için her duyduğumuzda gülmeye başlıyoruz
misal,
"ya" dendiğinde, "ya kalmadı peynir var" gibi... yani;
babama hararetli bir şekilde bişeyler anlatıyodum, babam o sırada burnunu karıştırmaya başladı.
ben: "yaaa babaaa" şeklinde bir tepki verince, babam "ya kalmadı peynir var" demesiyle, babamın esprilerine alışmış bünyem"neden ben yaa" diye iç geçirip gülmeye başladım.
-elini ve ayağını kaldırıp bir yeri işaret ederek sesli gaz salınımı yapıyor
-her yemeğin sonuna doğru çatalın kenarıyla salata tabağının kenarına 3 kere vurup "bu salata bitecek" şeklinde gözdağı veriyor
-saçları bembeyaz olmasına rağmen ısrarla bıyıklarını boyuyor (hemde siyaha).
-sessizce yanıma yaklaşıp birden adımı bağırarak söylüyor ödümün patladığını görünce büyük bir keyif alıyor
aynı şeyi ona yapınca da delirip saldırıyor.
-uyuyor olsa bile kumandayı vermiyor, uyuduğunu da kabul etmiyor
-işten akşam her gelişinde rutin bir şekilde çorabını soyup televizyonun yanındaki sandalyenin ayaklarının arasına fırlatıyor ve bu nokta isabetini her gün gerçekleştiriyor.
-- kumandayı, hemen yanında sehpa varken, göbeğinin üstüne koyuyor
- bir oturuşta 3 kilo portakalı afiyetle yiyiyor.
- telefonla inanılamaz derecede yüksek sesle konuşuyor, bu yolla evin sınırları içinde uyumakta olan vatandaşları istemedende olsa uyandırmayı başarıyor.
- diğer aile bireyleriyle küstüğü zaman benimle normalde olduğundan çok daha fazla samimi olmaya çalışıyor.
- hangi takımlısın? sorusuna duruma göre, galatasaray veya beşiktaş diyor, çocukkense fenerbahçe'yi tutmuş.
- yemek yediği esnada tam konsantrasyon sağlamış olduğundan kendisine yöneltilen sorulara cevap vermiyor, hakkındaki eleştirileri de hiç kaale almıyor.
