Bu ilk yaşadığım en uzun süren seyahatimdi. Bir süre geçtikten sonra büyük bir hızla bedenime doğru çekildim ve yine büyük bir sarsıntıyla bedenimde buldum kendimi, gözlerimi açtım çok hızlı nefes alıp veriyordum, kalbim çok hızlı atıyordu, o günden sonra hayata ve yaşama bakış açım tamamen değişti hem de benim için çok olumlu yönde.

ikincisini de aynı şekilde yaşadım fakat tam gitmek istediğim yere (o zamanlar sevdiğim ve uzun zamandır görüşmediğim kırgın bir arkadaşımı bir kaç saniye de olsa uyurken de olsa görmek istemiştim) doğru giderken yarı yolda aniden bedenime çekildim. Sanırım onun yanına gitmemem gerekti diye düşünüyorum, bir şeyler gitmemi engelledi anlamında yoksa ben çok istiyordum.

En çok o çatırtılara benzeyen ses ve sarsıntılardan rahatsız olduğum için bir süre sonra kendi kendime kontrolüm dışında tekrar bunu yaşamak istemiyorum dedim ve sanırım bilinçaltım gerekeni yaptı.

Sadece kordonumu hatırlamıyorum, onu hiç görmedim ve çok merak ediyorum. keşke baksaydım daha dikkatlice fakat ben yukarı doğru yükselirken de hiç dikkatimi çekmedi.