Ateistleri anlamıyorum. Sürekli yaratıcıyı zalim olmakla, adaletsizlikle, canilikle bağdaştırıp böyle bir varlığın insanları yönetmesinin saçma olduğunu düşünüyorlar. Doğru biz insanlar olarak varlığı kanıtlanamayan yaratıcıyı inkar edebilir ve yok sayabiliriz. Ruhumuz ona ait değil hayatın bir parçası bi döngünün diyebiliriz. Peki soruyorum size yaratıcıyı yok saydığımızı farzetdiğimizde bile hayat yeterince zalim, cani ve adaletsiz değil mi? Peki tanrı yoksa biz bu acımasızca düzende amacımız ne? Bu cani hayat döngüsü insanları öldürmekten katletmekten, savaştırmaktan, acı çektirnekten ne zevk alıyor? Böyle bir döngünün bizi yönetmesi saçmalık. Ama bi saniye yaratıcıyı inkar ettik zaten peki zaten içinde yaşadığımız hayatı nasıl inkar edicez ?inkar edemediğimiz bu bize acı çektiren döngü için kimi suçlucaz? Belki en sonunda kendimizi suçlayıp bütün insanlığı yok ederiz de o zaman bu döngüye yemek olarak gönderildiği halde kendini masa sahibi olarak görmeye başlayan bu aciz varlık en azından bir kere işe yarayabilir.

Edit: Hala hiç bi ateistten bi şeyleri anlamamı sağlıcak herhangi bi entry gelmedi.

Edit2: Bi arkadaşım insanların etrafını gözünü kapatarak bikaç yazıyı okuduktan sonra sadece hayatı bencilce yaşayabilmek için ateist olduklarını söylemişti. Bunu çugulayan arkadaşlar bile bişe yazmamışsa sanırım haklı