Selamun aleyküm beyler. Bazılarınız hatırlayacaktır, bizler 6 ve 9 lu yaşlar arasında cuma namazlarına, bayram namazlarına, teravih namazlarına hatta bazen herhangi bi namaz vaktinde camiye gidip en arka saflarda gülüşen çocuklardık. Kimine göre bunlar belki yanlıştı, saygısızlıktı ama en azından böyle böyle camiye gitme alışkanlığı oluşuyordu ki bunun sayesinde bazılarımız cuma namazları gibi namazları kaçırmamaya başladı. Hatta 5 vakit namaza başlayan bile olmuştur. Yaşlı amcaların sakallı dedelerin bize her seferinde kızmasına rağmen biz o camiye gidip arka saflarda ki masum gülüşmelerimizden vazgeçmedik. Belki de gerektiği yerde merhametli olmamızın gerektiği yerde yardımsever bireyler olmamızı sağlayan şey buydu. Neyse fazla uzatmayayım. Şimdi camiye her gidişimde dikkatimi çekiyor da, en arka saflarda gülüşen çocuklardan eser yok. Diyorum ki avlu da top oynuyorlardir herhalde, namaz bitiyor çıkıyorum avluda çocuk diye bir şey yok. Sonra kesin mahallede top oynuyodur keratalar diyorum, mahalleye bi giriyorum sadece yaşlı teyzeler kapıların önünde oturuyor ve gidin burda top oynamayın diyecek çocuklar bile yok ortada. Bu dıbına kodumunun teknolojisi yüzünden eski çocuklardan eser yok. Bilgisayarda oynamak varken neden camiye gidecekler aslında değil mi? Evet beyler durum bu. Gelecek nesil diyoruz da bu gelecek nasıl gelecek? Caminin arka saflarında gülüşen çocuklar yok, herkes camiden çıkınca caminin ortasında smackdown oynayan çocuklar yok, mahalle maçları yapan çocuklar yok dıbına koyim. Bilmiyorum siz de farkında mısınız ama bu gelecek nesil harbiden beni korkutuyor

edit: ciks olsa işin içinde şukular şelale olurdu