bir anlamı olmayacak biliyorum ama elden başka ne gelir ki? susmak mı? konuşmamak mı? konuşarak anlaşabilecekken kelimeleri değersiz kılıyoru, ne diyim ki ben. konuşmak istiyorum, durmadan, soluksuz hemde. ama ne bileyim konuştukça da sulanıyor iş sanki değerini, ciddiyetini kaybediyor. ki zaten senin için pek bi önemi de yok zaten. böyle olsun istemezdim ve hala istemiyorum da zaten, çırpınıyorum sudan balık gibi, ne var bunu anlamayacak ne? tamam değer vermiyorsun demiyorum ama bunu hissettirmiyorsun, arkadaş olarakta. zaten diğer seçenek benim isteğim arkadaş olarak kalmak senin isteğin ama çok kırıyorsun, hemde tahmin edemeyeceğin kadar, tarif edemeyeceğim kadar, edemiyorum da. keşke, keşke biraz olsa anlasaydın. istediğim benimle sevgili olman değil, zaten bana saçma geliyor. benim istediğim birlikte gülmek, birlikte yürümek. hani diyorlar ya \" sanki yürüdükçe herşey geçecekmiş gibi \" öyle işte, yürüsek hiç durmadan sanki herşey yolunda gidecekmiş gibi, hiç sorun çıkmayacakmış gibi. bilmiyorum.., bilmiyorum artık korkularım var. korkuyorum ya yine yolda sataşırsan, ya bırakırsan yarı yolda diye. ne yapacağım bilmiyorum..
özet : seni seviyorum, ama ne yapacağım bilmiyorum...