Kapı aralıktı, içeri girdim. Annem ve babam... Tam salonun ortasında asmışlardı kendilerini.O an herşeyi unuttum, sadece izledim o ikisini. Nefesim daraldı iyice. Gitgide boğuluyorduö. Nefes alamaz hale gelmiştim aniden sabah ezanı okundu. Derin bir nefes alarak direk yattığım yerden kalktım.Çatıdaydım. Demekki deminki olaylar hayaldı. Hava zaten tam aydınlanmamıştı. Dairemize doğru indim, kapı aralıktı içimden inşallah tahmin ettiğim gibi değildir dedim. içeri girdim, hemen odalara baktım. Annem ve babam uyuyorlardı.Öyle bir rahatladım ki anlatamam. Gittim abdest aldım, sabah namazını kıldım.Öyle bir sitem ettim ki kendime... Ben bunları yaşayacak hiç bir şey yapmadım. Küçük bir hatadan mı oldu bunlar... Sülalem durumumu biliyordu. Yengeme gidip deva arayacaktım. Falcılar ve büyücüler ile muhabbeti vardı bunun.Bu arada namazı kılıp uyudum. Uyandığım gibi kahvaltı yaptık, geç kalkmıştım. Anneme, yengeme gideceğimi söyledim. Yeniden mi başladı oğlum? gibisinden sözler söyledi.Çok endişelenmişti. Cevap vermedim. Yengeme doğru yola çıktım...