Beylere inanın yataktan kalkmaya bile korkuyordum.Ama zorundaydım.Dua okumaya başladım ve okudukça kapı titremeye başladı beyler. Daha okuyorum daha da titriyor en sonunda ÇAT diye bir ses geldi ve kapı çatladı. Küçük bir çatlak tabi. Beyler inanın ne yapacagımı bilmiyordum çok çaresizdim.'hihii' gibi sesler geliyordu artık. Rüzgar çıkmıştı bahçede rüzgardan hareket eden ağaçların hışırtıları durumu bin kat daha geriyordu.En sonunda dünyada duyduğum en çekici ve tatlı ses 'Metiin dışarı gelsene, hadi gel ama' gibisinden cümlelerdi. Kapıya yöneldim resmen dışarı çıkıyordum ki kafama bir darbe yiyene kadar. Bayılmışım orda ama tabi ki kafama aldıgım darbe yüzünden. Sabah oldu gece uyudugum çekyattaydım hala babam ve dedem bana acır gözlerle bakıyorlardı. Dedem konuşmaya başladı, oğul sen dün gece dışarı çıkacaktın ki (tahta sopayı göstererek) şunla sana vurdum da anca durdurdum. Bağırdım gitme diye alakadar bile olmadın dedi. Halbuki bir çıt bile duymadım dışarıdaki sesten başka. Dede dedim ben seni duymadım felan, şaşkınlıkları tabi çok daha arttı.Ve sol bileğimde parmak izleri vardı beyler.O kadar sıkmış ki mosmor olmuş. Tabi kim sıkmış onlardan biri. Dedim dıbına koyarım böyle işin neden ben neden ben sitem ediyorum, boşluğa.Dedem dedi kahvaltı yapıp hocaya gideriz. Babam hiç konuşmuyordu sadece acıyan gözlerle bana bakıyordu. Kahvaltımızı yaptık ve hocaya dogru yola cıktık.