/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 326.
    +22 -4
    Hepimiz yaktık kendi odamızdaki sobayı yatiyoruz sıcak yataklarımızda. Herkes mısıl mısıl uyuyor ben hariç. Tuvalete gitmem lazım ama gidecek kadar cesaretim yok. Dedim ablama abla kalk gel tuvalete kadar eslik et bana dedim cocukmusjn git kendin git dedi. Cocugum amuga zaten. Gittim iste kasıla kasıla bizim tuvaletler de tahtadan koyde yasayanlar illa bilir dısarda bir gider deligi vardır bir kol girer ona rahatlıkla. Ettim iste tuvaletimi cıkacam dısarı bir hısırtı sesi. Dedim noluyor baktım delikten dogru dısarıya. Karanlık zifiri karanlık muhtar da sokak ısıklarını yenilemedi bir türlü. Hızlı gecen kara nir golge sectim ama uykuluydum fazla durmadım üstünde gittim yataga uzanmaya. Gircem tam odaya babaannem "SELAHATTIN, ECEVIT, ECEVIT !!!"diye bagırıyo. Korkudan girdim odaya babam da uyanmıs salona gidecek dedim takılayım sunun pesine. Gittik salona telaslı telaslı. Babaannem dısarı gosteriyor parmayıgla dısarı bakıyoruz ben dedem babam tüm aile bakıyoruz dısarı birsey yok ama babaannem öyle bir aglıyor ki düsünün böyle tassagınız tekini kesip atmıslar öyle icten bir aglama. Sakinlestirdik su verdik dedem dedi hanım iyi misin diye. "Nasıl görmediniz ordalardı yav yemin ediyom carsaflıydı 3 metre vardı hayvan degil yav" diyor bir yandan da aglıyor. Babam yaslı kadındır olur dedi ve ertesi sabah babaannemi hastaneye cıkarmak üzere anlasıp yataklarımızın yolunu tuttuk.
    ···
   tümünü göster