Sever,en çokta adamlar sever.Şiir yazarken kafiye olsun diye araya sıkıştırılan sözler gibi değil.Bir intihar mektubunun son satırları kadar ciddi. Savaşta,askerin silahında kalan son kurşun kadar çaresiz.
Anlatamaz belki sevdiğini, kalbi yerinden sökülür, boğazı düğümlenir, gözleri dolar. Belli etmez kimselere, adam olmuştur artık o,yakışmaz ağlamak.
Elleri titrerken, aşkın ve nefretin dolduğu ciğerleri için.Bir sigara yakar, derin bir nefes çeker.Bir kaç sene önce ilk defa gördüğü; parlayan saçları, gülen gözleri gelir aklına. Kimsenin karşısında baş eğmeyen o adam, başını öne eğer. Sessizce ağlar, işte o zaman adam olmuştur.

Bunları yazarken bende adam oldum sanırım.

Ve size şunu sormak istiyorum.

Adamlar sevmez mi hiç ? ...