Siz de karanlıktan korkar mısınız benim gibi? Ama bu sıradan bir karanlık değil. Sizin içinizde sizinle birlikte yaşayan bir karanlık... Ben yıllardır onunla yaşıyorum, içten içe çürüyen bir meyve gibi tüketiyorum hayatımı.

Ben bir ölüm yiyenim...

Karanlık benim en büyük dostum hemde en büyük düşmanım. Onu o kadar yakınımda hissediyorum ki hırıltılı nefesini dahi duyuyorum.

Yaşamak ne güzel şey değil mi? Aklı yerinde olan hangi insan vazgeçer yaşamaktan? işte ben de binlerce kez ölmeyi dilesem dahi hayatta kalmak için savaştım. Hem dışarıdakilerle hem içimdeki karanlıkla. Yaşarken öldüm. Nefes aldım ve ÖLDÜRDÜM.!

Ben yaşamalıydım. Benden hayatımı çalanlardan intikam almak için yaşamalıydım. Sonra istediğim zaman ölürdüm zaten. Ölüm benim en büyük sırdaşımdı. Konuşurdum onunla. Bana cevap veremezdi ama beni duyduğunu bilirdim.

Kulağa garip geliyor değil mi? intikam almak için nefes alan bir adam. Yani ben. Benim yaşamım diğerlerinin ölmesine bağlı. Ölülerle konuşuyorum. Kendi kendime konuşmak gibiydi. Ama bir gün ellerimle öldürdüğüm biri bana cevap verdi...

Konuştu benimle. Karanlığım bile utandı o an siyah olmaktan, bu beyaz ölünün karşısında. içimde yaşayan karanlık öldürdüklerimle hayat buluyor ve beni tüketiyordu. Karanlığım ve ölüler işte benim hayatım... Belki de artık değişmeli bu!..

Not: Beyler Rezlerinizi alın uçurucam sizi bu akşam