kardeşim yaşadığın bunalımı çok iyi anlayabiliyorum, yalnışım yoksa hayatta bir yere veya bir şeye ait olmama duygusunu yaşıyorsun.
Ancak askerligini yapmis olmana bakarak en rezil hayatı yasamadigin konuda emin olabilirsin, seninkinden cok daha rezil hayatlar,zor yaşamlar var.Bir süredir denetimimdeki bir yoğun bakım hastası var, onkoloji servisinden. Beynine iç kısımdan baskı yapan malign bir kitle var,pek çok cortexe bağ dokusu ile dayalı şekilde, ameliyat olmazsa olecek olursa neredeyse %100 felc kalacak. Omurgasından yapılan ağrı kesiciler bile tam olarak acısını dindiremedigi icin simdilik uyutuyoruz,bu yuzden simdilik huzurlu ancak ameliyat kararı vermesi gereken anne babası refakatçi olarak kalıyor. Sahit oldugum en zor durumdaki insanlar onlar.
Senin acindan konusacak olursak bütün hayatini, duygu dusunce durumunu bilemiyorum ancak henuz gencsin, Allah elem keder vermeze onunde uzun bir hayat var, olasılıklar dunyasinda yasiyoruz. Senin aitsizlik bunaliminin tersine yasadigi hayatin baglayiciligi yuzunden ozgur yasayamadigini dusunen cok insan var. Sozlesmeli er olup vatanin bu zor gunlerinde devletine hizmet edebilirsin,iki yillik aciktan bir bolum okuyup kpss ile devlete girip sade bir memur hayati yasayabilirsin, tayyinini alir muhtelif vilayetlerde farkli insanlarla degigib yasantilarla tanisirsin. Ozel sektorde yukselmeyi kariyer yapmayi dusunebilirsin veya herhangi bir yetenegin varsa ornegin bir enstruman calmak onunlq idealist bir sekilde sanatini icra ederek mutevazi bir yasantiyla onune bakabilirsin. Ertesi gün gözlerinden ve ağzından kan akıcak mı endişesiyle uyanmadığın sürece beklentilerini duruma gore ayarlayarak her turlu şeyi yapabilirsin.
Henüz dünyada hepimiz için yer var, önemli olan yaşadiklarimiza her şeyi biliyormuş gibi değil, yeni bir cift goz,bir yabanci gibi bakabilmek.O zaman olaylar hakkında daha makul yorumlar yapabiliriz. Hayatının geri kalanında başarılar dileğiyle panpa