beyler 20 yaşındayım. Allah düşmanımın başına vermesin bi babam var işe yaramazın teki. hayatı boyunca çalışmadı sürekli annemin eline bakıp durdu. amcalarımın bitanesi ot içmekten kafayı sıyırdı karı kız derken hayatının dıbına koydu. diğer amcam ise üç kağıtçı herifin teki. kendi sülalesinden kurtulmak için yapmadığı şey kalmadı. babamı, yeğenlerini, kardeşlerini adamdan saymadı hiçbir zaman. herkezin arkasından iş çevirdi. babaannem eski kaşarlardan. Gençliğinde vermediği bi bakkalın çırağı kalmış amk karısının. dedem babannemin ihanetini kaldıramayıp can verdi. dedemin vefatıyla babam ve kardeşleri arasında miras kavgası başladı. sizin anlıyacağınız herkes birbirini gibme derdine düştü. şu yaşıma kadar ablamlar baktı bana. şimdi soruyorum böle bi sülale arasında normal bi insan çıkar mı ? hergün düşün düşün kafayı yedim. küçükken babamla bi kahveye gittiğimizle babamla alay edip taşşak geçiyolardı. ulan Baba evladının gözünde yenilmezdir. kahramandır. ama küçüklüğümden beri hep kötüleyip durdular. babama bakıp benide onun gibi olur deyip dışladılar. böyle bi ailem olduğu için hiç utanmadım kendimden. bu büyüklerin ayıbı deyip geçiştiriyodum ama doldum artık beyler içim içime sığmıyor. Annem ne yapsam aynı baban gibisin senden bi tak olmaz deyip duruyor. eve gelsem suratı asılıyo kadının. babam zaten pek sevmez beni. sanki istemsiz olmuşum gibi suratıma bakar. benden tek beklentisi 3-5 kuruş para. Böyle bi sülalede büyüyüp normal kalmak mümkün değil. zaten normal olduğumda söylenemez. Keşke olmasaydı dediğim bi tipim var. yakışıklı sayılırım bizim mahhalenin çocuklarına göre. Ne zaman bi derdim olsa hiç biri yanıma gelmez arkadaşlarımın. ne zaman mutlu olsam hemen moralimi bozma çabalarına girerler. kendimi bildim bileli mahallede pekte sevildiğim söylenemez.

devamı var...

Edit:Arkadaşlar sırf derdimi anlatmak istemiştim trende girmişiz.