benim bir yeğenim var, kız çocuğu. allah annesine, babasına bağışlasın. çok zeki, çok uslu bi çocuk.

ilkokul 1 veya 2. sınıftayken bi kış günü yengem alamayacağı için okuldan ben alıp evine zütürecektim. yolda sokağın köşesinde yatan çocukları gördü üşümüyolar mı onlar niye orda yatıyolar? diye sordu. ben de geçiştirdim evsizler onlar dedim sadece. eve girdik, yemeğini yedi, kombi çalışırken camları açtı. sıcak mı geldi kız ? dedim sokak da ısınsın biraz, onlar da üşümesin dedi.

ufacık kız insanı utançtan yerin dibine sokabiliyor.