evet beyler tam 7 ay. kocaman bir 7 ay. yaşadığım en boş 7 ay. her şey çok güzel gidiyodu. bizi gören herkes allah ayırmasın, maşallah diyolardı ama o gün... o günün ben ta dıbına koyayım sevgili dostlar. ailem doktora gitmemizi söylemişti. gittik. gitmez olaydık. ben o doktorun odasına girmez olaydım. duymaz olaydım dediklerini. ameliyat olmasın dedi ona hem de hemen dedi. ne yapacağımı bilmiyordum. ameliyat olsa bile zor yaşayacaktı. oturup ağlamıştım o gece. 1 hafta sonra ailecek hastaneye gidip girişimizi yapmıştık. kontroller yapılırken yanında olamadım, keşke olsaymışım, keşke ona uzun uzun baksaymışım. ameliyat günü gelmişti. doktor bizi çağırdı. ona sıkı sıkı sarıldım, öptüm, kokladım, ağlamamak için her şeyi yaptım o üzülmesin diye. 1 saatlik bir ameliyatın sonunda o küçük bir şişenin içerisindeydi. bana çaresizce bakıyordu kanlar içerisinde. ben ise elim kolum bağlı ona son kez bakıyordum. hemşire gelip onu aldı ve incelenmesi için laboratuvara zütürdü. kocaman bir 7 ay. nasıl geçti hiç anlamadım. ama şunu bilinki sözlük ben kıl dönmemi çok sevdim ve hala seviyorum. beni yukarda izliyorsan seni çok sevdiğimi bil be kıl dönmem. iyi geceler kıl dönmem, iyi geceler...