Her zamanki gibi olan sıradan bir pazartesi sabahında, Erol Hoca'nın kimi sözlüye kaldıracağını tartışırken elektrikler kesilmişti. Havayı devasa bir sis bulutu kaplamış, dışarıdan bağırışlar ve böğürme sesleri yükseliyordu. Bu ilk başta komik gelse de sonradan beni bile korkutmayı başarmıştı. Okuldan çıkmamız yasaktı, çünkü cezalıydık. Evet yine müdür bize ceza vermişti. Erol Hoca hararetli bir şekilde volta atarken, bağırışlar sonunda onunda aklını çelmişti. Cama doğru yürüdüğünde gördüğü manzara hiç iç açıcı olmamalı ki ağzından çıkan ufak bir çığlık hepimizi sarsmıştı. Panik halinde koşturup eşyalarını topluyordu.

Siz buradan bir yere gitmeyin. Benim bir işim çıktı.

Hızla fırladıktan sonra sınıftakiler ayaklanıp pencereleri yoklamaya başladı. Aşağıda gözükenlerden en baskını kandı. Her yerde, herkesin üzerinde vardı. Kimisinin bir kaç organı ekgib, kimisi aylak gibi salınıyordu. Kalbim deli gibi atıyordu. Büyük ihtimalle şu an, ya rüyadaydım, ya'da bir yerde serap görüyordum. Peki bu şeyler neydi?