Lise başlamadan bir kızla tanışıyorum ve o kız beni internet kafeye LoL oynamaya zütürüyor. Yazın sonlarına doğru sürekli birlikte LoL oynadık hiç buluşmadan birbirimize sadece adımızı falan sorduk, gerisi full makaraydı. Okullar açıldı okulun ikinci günü derse 10 dakika kadar geç kalmışım tam kapıda o kızla karşılaştım. ikimizde geç kalmıştık, kapıyı tıklattım içeri girdik “Geç kaldığımız için özür dileriz” diyip içeri girdik,en arka sıra boştu. Malum Anadolu lisesiydik ve herkes önler için çarpışıyordu.En arka sıraya geçtik oturduk “Bakıyorumda hemen biz olmuşuz” dedi hoca bize bakarak, yerin dibine girmiştim.O ise yüzsüzlük yapıp “Çok ani oldu hocam henüz bir teklifte alamadık ama…” dedi,o an sinirlenmiştim işte hayatımda ilk sinirlenişim oydu.Sen misin beni yerin dibine sokan dedim ve “Teklif edicektik ama hanımefendi aceleci çıktı” dedim.Öyle bir sıkmıştı ki kolumu 1 hafta morluğu geçmedi yemin ederim. Bizim hikayemiz böyle başladı işte. Lise hayatımız boyunca hep birlikte geç kaldık. Birlikte oturduk, birlikte kalktık, gezdik tozduk birlikte uyuduk. Ailelerimiz tanışmıştı sevmişlerdi birbirlerini. Bide hemşeri çıkmıştık ooh! ikimizinde annesi hemşeri duyunca ayakları yerden kesilen tiplerdendi. Sevgili gibiydik ama teklif yoktu henüz dedim farklı birşey yapmalıyım.Bir beyaz tişört aldım, annemin rujuyla “Seni Seviyorum Sena sevgilim olur musun?” yazdım.O tişörtü okul tişörtümün içine giydim.O gün okulda öğle tenefüsünde bütün okulun ortasında üzerimdeki tişörtü çıkarttım ve evde hazırladığım tişörtle önünde diz çöktüm. Gözlerinin içine baktım. Böyle de ilk teklifimi yapmıştım işte.10. sınıf 11.sınıf iyice güzel geçiyordu.Ta ki o illet başımıza sarana kadar. Ailelerimiz birbirini tanıyor sürekli birbirimize misafir olarak gidip geliyorduk. Birlikte oyun oynuyor ınstagram kullanıyorduk, müzik zevklerimiz aynıydı. Benim için mükemmel olandı. Ufak tefek belirtiler vardı, doktora gitmesini rica etmiştim. Sigara içiyordu, fazlasıyla tahmin ettiğiniz gibi işte. Akciğer Kanseri teşhisi konmuştu. Beni çağırmıştı bize gelsene diye. Gittim,eve girdim salona oturdum öptük sarıldık falan.Ama yüzlerinden düşen bin parçaydı ikiside kara kara düşünüp halıya bakıyorlardı. Annesinin gözleri mosmor olmuştu ağlamaktan. Birşeyler olduğunu anlamamak için gerizekalı olmak lazımdı,ne oldu dedim.“Birşey söyleyeceğiz ama, sakin olman gerekiyor tamam mı söz ver bana” dedi başımla onayladım.“Geçenlerde doktora git falan demiştin, gitmiştim tahliller röntgenler MRlar falan çekilcek demiştim hatırlıyor musun?” kalbim küt küt atıyordu, sonunun gittiği yeri biliyor gibiydim.“Akciğer Kanseri teşhisi konuldu” dedi. Bunu yazarken bile gözlerim doldu.O an beynimdeki sarsıntı,o kulak çınlamasını tarif edemem. Hayatım başıma yıkılmıştı birlikte geçirdiğimiz bütün anlar bir musluktan akar gibi gözlerimin önünden geçti gitti. Kendimi toparladım,o sıralar ünlü sanatçıla Savaş Ay falan kanseri yenmiş TV'lere çıkmıştı işte “Yenmek için kendinize inanmanız lazım, yakınlarınızın desteği çok önemli” falan diyorlardı,o aklıma geldi.Dik durdum zorla gülümsedim yandan.“Ee dedim bumuydu ? Buna mı ağladınız Hanife teyze?” dedim. Şok oldular,son bir cesaret dalgasıyla bedenimi harekete geçirdim karşı koltuğa yanına oturdum yüzünü ellerimin arasına aldım “Sen burada karşımda olduğun sürece, yenemeyeceğimiz hiçbirşey yok.Ben senin ölmene izin verir miyim? Bunu bir grip gibi atlatacaksın.Sen benim kız arkadaşımsın,Sen Sena Albayrak'sın bir kere ya!Böyle ufak tefek şeyler koyar mı sana?Sen kanseri tek başına bile yenersin, düşün birde yanında ben varım” dedim gülmeye başladı ama gözlerinden yaşlar akıyordu. Sarıldım ona sımsıkı sarıldım. Kemiklerinin çıtırdadığını hissedene kadar sarıldım.