Descartes kesin bilgiye ulaşmak için metodik şüpheyi yani yöntemsel kuşkuculuğu kullanır. Descartes'e göre septik şüphe anlamsızdır. Olması gereken metodik şüphedir.
Yöntemsel kuşkuculuk, aşırı kuşkuculuktan farklı olarak kuşkuyu araç olarak kullanmaktadır. Descartes en az bir açık ve seçik bilgiyi bulmayı amaçlar. Doğru bilgi elde edildikten sonra kuşkucu tavır sona erer, çünkü artık doğru bilgi vardır; demek ki bilgi olanaklıdır.
Descartes'e göre açık seçik bilgi, hiç kuşku duyulmadan akla doğrudan gelen bilgidir.

Descartes, bu metodik şüphe yöntemini şöyle kullanır: Biz nesneleri duyularımızla biliriz. Ama duyularımız bizi ara sıra aldatırlar, ara sıra aldatınca da neden her zaman aldattıkları düşünülmesin. Bu yüzden duyu verilerinden şüphe edilmelidir. Ancak şüphe etmekle, şüphe etmekte olduğumdan ve şüphe eden ben'in varolduğunu bilirim. işte bundan şüphe edemem. Bu, apaçık bir olgudur. Şüphe etme, bir çeşit düşünmedir ve ben düşünmenin varlığını apaçık olarak yaşayıp bilmekteyimdir. Buradan "Düşünüyorum öyleyse varım." yargısına ulaşır.