insanlardan bazenleri gerçekten tiksiniyorum.ama bunun bir nedeni yok. sevdiğim bir şeyden bile aniden tiksinmeye başlıyorum. neden bilmiyorum, hiç kimseyle konuşasım gelmiyor.eve kapanıyorum,1 gün, 2 gün,3 gün belki 1 hafta öylece oturuyorum. telefon çalıyor, çalıyor ve çalıyor.ama hiç açmıyorum. bunu neden yaptığımı bile bilmiyorum.bir şey beni buna zorluyor sanki. hiç bir şey yapmıyorum. kalkıyorum,oturup düşünüyorum ve yatıyorum. ertesi gün gene aynısı oluyor. böyle bir süre geçiyor ve eski halime dönüyorum. aranızdan bunu yaşayan biri var mı? yalnız mıyım bu konuda yoksa benim gibi hissedenler var mı çok merak ediyorum. artık eskisi gibi hayattan zevk alamıyorum. sanki içimden bir şeyler kopmuş gibi hissediyorum beyler. sanki kalbimin bir yeri boşmuş gibi hissediyorum. aglamak rahatlatır derler. oturup sabahlara kadar ağlıyorum ama bir gram rahatlamıyorum.