okulun 2. haftasını da bitirmiştik böylece. araya kurban bayramı giriyordu yanlış hatırlamıyorsam. okullar tatil oluyor ya bayram günleriyle beraber. işte o zamanlar memlekete gittik biz. bayramlaşmaya, hataya. hataylı panpalarıma selamlar burdan. beyzagilde yalovaya gittiler. onlarında sülalesi ordaydı. neyse gittik bayramlaşmaya falan. iyi güzel sıkıldım ben beyzayı istiyordum. çok aşık olmuştum, onsuz yapamıyordum. her dakika arıyordum sesini duymak istiyordum. ama o mesafe koymustu bana. sanki elde etmişti ve sıkılmış gibiydi. o öyle yaptıkca bana daha cazip geliyordu daha da fazla bağlanıyordum neden ilgin azaldı diyordum geçiştiriyordu. aradıgım zaman da açmaz olmuştu. o da aramıyordu mesajlarıma cevap vermez olmuştu. seninle konuşmam lazım diye mesaj attı bana. antalyaya gidince konusmamız lazım dedi ne konuscaz dedim o zaman görürsün dedi sonucu düşünebiliyordum. ayrılmak mı istiyordu? bunu düşünmek bile bana acı veriyordu. tamam diyebildim sadece. o gün gelmek bilmedi. saatler geçmek bilmedi. sürekli o günü dusunuyordum. sonunda antalyaya gitmiştik. beyzaya mesaj attım güzelim ben parktayım seni bekliyorum diye. gelemem, burdan konusalım dedi gel yüzyüze konusalım dedim. olmaz ben istemiyorum dedi ne oluyor beyza bişe mi var dedim. ben ayrılmak istiyorum dedi neden dedim ısrar etme istemiyorum işte arama sorma mesaj atma bundan sonra diye mesaj attı. aradım acmadı gene aradım acmadı mesajlar attım cevap vermedi. ayrılmıstık beyler