tamam nerde yazdım, mahallede ki parkın orda bekliyorum yazmıs. yola koyuldum ellerim ayaklarım titriyor, kalbim yerinden cıkacak nerdeyse. bir yanım gidiyor, bir yanım dur kal nereye gidiyorsun dıbına koyim diyor. beyler çaresizlik çok kötü bişe ya anlatamam size, ne yapacagını bilmiyosun ama bişe yapman lazım. yaparsan ne olacagını bilmiyorsun. çok arada kalıyosun. parka gittim orda oturmus etrafa bakıyordu beyza. yanına gittim oturdum, merhaba dedim merhaba dedi ne oldu bi sıkınıtı mı var dedim ama tüm öküzlüğümü hödüklüğümü yolda bırakıp gelmiştim çok arkadaşça soruyordum. biraz konusalım istedim sadece dedi aslında benimde seninle konusmam gereken şeyler var dedim. meraklı gözlerle bana baktı. konuş o zaman dedi. ben iki elimi birleştirdim, önüme döndüm. ellerimi dizime koyup ufuklara diktim gözümü. beyza, ben özür dilerim dedim. beyza beklemiyordu benden heralde, şaşırdı. ne için? dedi benim gözlerim dolmuştu. neden bilmiyorum ama siz buna pişmanlık diyin, vicdan diyin mahçup olma duygusu diyin ben bişe diyemedim. sadece özür diledim. ayağa kalktım özür dilerim dedim tekrar. ordan uzaklaştım arkamdan seslendi. -buğra, gitme.