Zamane çocuğudur. izlerken içimiz cız eder biz abilerin, etmez mi? Bizim zamanımız da kinder surprise azdı, pahalıydı, anne babalarımız alamazdı öyle çok çok. Ayda bir toplu alışverişte falan. Ama alındığında da onun çikolatasını bin bir törenle yerdik. Kırmadan ikiye bölerdik önce, sonra ufak ufak yalardık, büyük bir parça kopartacağız da zort diye bitecek diye korkardık... Bissürü bissürü olsa da bissürü yesek diye hayaller kurardık, gerçekleşmezdi bu çocukça hayaller. Kağıdını bile özenle yırtmadan çıkarırdık, alüminyumdu ya, böyle düzleştirir, defter arasına koyardık falan, biriktirirdik. Şimdiki veletlere bakıyorum, zart diye yırtarak açıp, huptedenek su gibi içiyorlar çikolatayı, onlar için özel değil, onlar için lüks değil, onlar için değerli değil.. Bizim için neydi o kinder surprise biliyonuz mu siz? Bir gün birinin kafasına çakacam yerken, ne nereden geldiğini anlayacak, ne neden olduğunu anlayacak .. Ağlayasım geliyor, hislendirmeyin beni..