yıl bilmem kaç lisedeyiz. arkadaşla buluştuk üstümüzde okul forması var. ben dedim açım yemek yemem lazım. arkadaş tam bir zengin çocuğu babası müteahhit para tak gibi herifte. yeni yemekten çıkmış artık ıstakoz mu yedi havyar mı bilmem -ben tokum çok yedim çatlıyorum sen ye ben otururum dedi. neyse bi kebapçı gördüm ama nasıl açım mk. oturduk dayı dedim bana 4 lahmacun açılış olarak arkasından adana yolla 1,5. (evet çok yerim). lahmacunlar geldi falan arkadaşla muhabbet ediyoruz. bitane dayı bize bakıyor yan masadan. ama nasıl bakıyor gibecek mk.. sanırsın karısı kaçmış bende reşatım. ben yiyorum ayranlar lahmacunlar şalgam suları adana üstüne de şöbiyet söyledim. dayı hala bakıyor. sonra bu kalktı gitti 3 tane lahmacun aldı tabağa getirdi arkadaşın önüne koydu. -al evlat ye, böyle şerefsizlerle de arkadaşlık yapma. arkadaş -yok dayı ben tokum falan dedi ama -ye oğlum sen genç adamsın dedi. bizim bin demez mi -sağol abi Allah razı olsun. ben iyice yerin dibine girdim. ulan biniz de o kadar da değil. aç parasız olacak karşısında yer miyim mk.. bana da -puh seni yetiştiren ebeveyni, topluma kazandıran öğretmeni, diploma veren okulu, iş veren patronu, evine taşıyan metronu gibiyim diyerek uzaklaştı. o günden sonra arkadaşla muhabbeti kestim. bu da benim lanet bir anımdır.