Mesafe, zaman ve mühimmat kaygısı yok. günah-suç gibi kavramlarda yok.

Elimde bir silah, tüm nefret ettiklerim sırayla karşımda yere dizilmiş.

Konuşmuyorlar, sesleri yok. vura vura ilerliyorum.

Her birinin üzerinde adı yazılı altın kurşunları beyinlerine yolluyorum.

Kısık bir kaç silah sesi, hırıltım. O kadar.

Vurdukça merdiven çıkar gibi yükseliyorum ve en sonunda, son nefreti de yok ettikten sonra yere yığılıp ölüyorum.

Ben ve sonsuz dediğim nefretimle yok olup gidiyorum.