Geceyi ateşle geçiyoruz. Uzaktan kurt ulumaları geliyor. Gece olduğu için duman yapmaya gerek yok. Sadece dışarıya ateş yakıyoruz.

Sabah oluyor. Gün ışımaya başlayınca Yavuz'u odun için gönderiyorum. O yavaşça uzaklaşırken ben de bacağımdaki bezi değiştirmek üzere sargıyı açıyorum. Yine o lanet koku. Çıkardığım bezi öncekinin yerine atıyorum. Tekrar bir bez koparıp rulo yapıyor, solüsyona batırıyorum. Batırdığım bezi 2 saniye kadar sallayıp solusyonun fazlasını dışarıya damlatmasını sağlıyorum. Tekrar yaraya sokuyor ve üstünü sarıyorum. Mataramdaki su bittiği için yerden kar alıp içine koyuyorum ve tavandan sarkıttığım ipe asıyorum. Yavaş yavaş eriyecek. Ben suyun erimesini beklerken Yavuz geliyor ve ilk işim duman yapmak oluyor. Yine aynı şekilde odunları kesip üçgen şeklinde enkazın içindeki ateşin etrafına diziyoruz. Birer tane daha konserve açarak yemeye çalışıyoruz zira iştahımız yok. Susuzluk ve açlık kan akışını zayıflatır ve bu da ÖLÜM DEMEK! Konserveleri bitirince asılı olan mataramı alıyor, birkaç yudum içtikten sonra ateşin yanına koyuyorum. Yavuz da aynı şekilde ipe asıyor kendi matarasını.

Her saat umudumuz daha da azalıyor. Ne olur ne olmaz diye tüfeğimi, tabancamı ve şarjörlerimi kontrol ediyorum. Her şeye hazırlıklı olmalıyız!