Yavuz'u karşılıyorum. Odunları inceli kalınlı sıra sıra kesiyoruz. Ardından yaktığım ateşin üstüne koyuyoruz çadır şeklinde, en alta ince kesilenler, en üste kalın kesinlenler geliyor. Bu yöntem, onların neminin gitmesini sağlıyor. 2 gündür yemek yemediğim aklıma şimdi geliyor. Yemek açısından bir sıkıntımız yok. Bizi en az 3 hafta idare eder. Su zaten her yerde.

Bu böyle olmaz. Ateş iyice etkisini gösterince ben ayaklanıyorum. Yavuz'a ince çam dallarından getireceğimi söyleyip oradan ayrılıyorum. Çamlıklara 20-25 dakika içerisinde varıyorum. Dikenli ince dallardan 10 parça alıp yine bata çıka dönüş yoluna çıkıyorum. Gelirken orada bıraktığım sırt çantamı ve tüfeğimi getiriyorum. Bu dayanılmaz bir ağırlık ama başarmalıyım! 20-25 dakika içerisinde varıyorum. Harlı ateşten bir büyük odun alıp enkazın 30-35 metre uzağına koyuyorum ve üstüne iğne yapraklı çam ağacı dallarından bir tanesini atıyorum. Bununla beraber ateşten gri-yeşil tonlarında yoğun duman çıkmaya başlıyor. Bunu devam ettirmeliyim. Bizi arayan ekipler olursa dumanı gördüğü zaman yerimizi kolay tespit ederler.

Tekrar ateşin başına geçiyorum ve getirdiğim çantadaki ton balık konservelerinden iki tane çıkarıyorum, Yavuz ile beraber tek kelime etmeden yiyoruz. Zorla da olsa bitirip arkamıza yaslanıyoruz. Ben Yavuz'u ve kendimi her ihtimale karşı uyutmuyorum hoş zaten uyuyacak halimiz de yok. Yavuz veya ben de beyin kanaması geçiriyor olsak bile bir şey yapamayız ama olsun, sessiz sedasız ölmekten iyidir.