Velhasıl kelam 2 hafta sonra iyice kopmaya konusamamaya başladık

Ben cok üzülüyordum. Emre ara ara yazıyordu. Bu arada oda derneğe Kayıtlı engelli bi arkadaş. Anlamışsınızdır.

Beyler 1 ay sürdü böyle. Ben üzerine gidip mutsuz etmek istemiyordum ama evde mal mal dolaşıyordum bütün gün.

Bi gün abisi aradı. Bi cafeye davet etti beni.

Gittim heyecanla. Ilk defa oturacaktık beraber.

Çıkarttı bi defter oku bunu dedi.

"... günlük. Ben buna o sorumluluğu Yüklediğim için pişman oluyorum yavaş yavaş.. Kim ister ki sırtında sürekli bir yükü. Ondan uzaklaşmak için her şeyi yapabilirim, cünkü seviyorum. Benimle ya mutsuz olursa.. Gidiyordu.

Ben anlamıştım neden ayrıldığını. Gözlerim dolmuştu. Beyler nasıl büyük bi yürekti bu. Aklıma getirdiğim sorulardan utandım. Abisi ile 1 saat dertleştik yaklaşık olarak.

Anlamıştım xxin neden gittiğini. Sevmek bazen gitmekmiş bana bunu öğretti beyler.

Facemde haala ekli olayın üstünden 3 yıl geçti.

Emre ile nişanlanmış şimdi. Devlet engellilere öncelik tanıdığı için ikisi de işe Başlamış. Mutlu gibiler

Nişan resimlerini benden saklamış. Arkadaşın facesinden girip baktığımda farkettim.

Resmin bi detayında benim ona hediye ettiğim kolyenin haala boynunda olduğunu farkettim.

Böyle sevmişti beni işte beni o koca yürekli kız. Bende cok sevmiştim. Ama ısrar etsem mutsuz olacaktık biliyordum cünkü ısrar edersem o mutlu olamayacaktı.

Allah mutluluklarını daim etsin demek düştü sadece bana..

Allah daim etsin..