Beyler öncelikle Selamın Aleyküm olay kesinlikle yaşanmış bir olaydır, hepiniz seviliyorsunuz ve uzatmadan labirent hikayeme geçiyorum

Ananı gibiyim nerdeyim ben... bura nere dıbınakoyum.. ananı gibiiiiiiiim sesleri eşliğinde bi asansörden yukarı çıkıyorum ama nereye,lan ben neden evde değilim soruları eşliğinde çokdan yukarı varmışdım ama yarı baygın bi haldeydim takatım kalmamışdı derken 2 3 tane huur çocuğu başımda dikildiler ( ilk başta huur çocukları sanmışdım sonra sevdim muallakleri)

ben: nerdeyim lan ben dıbınakoduğmun insafsızları

Necip : Ayran'a hoşgeldin çaylak

Ayran neresiydi,ben neden ailemi yada evimi hatırlamıyodum bundan sonra burdamı durcakdım ah dıbınakoduğum hep cenabet yatmakdandı bunlar ,bu düşünceleri sesli düşünmüyodum lakin

mahmuto resmen düşüncelerimi okur gibi : aileni falan hatırlamadığını biliyoruz bizde aynı duyguları yaşıyoruz ,biz bi kurtarıcı tarafından yada belki bi deney için buraya gönderildik ve artık burda yaşıyoruz burdan çıkmanın tek yolu şu gördüğün duvardaki aralıklardan geçebilmek ama bu çok tehlikeli ve nereye çıkdığını bilmiyoruz ama içinde ne olduğunu biliyoruz

Ben : Ne var içinde dıbınakoyim

Mahmuto : Yarasa kanatlı am suratlı örümcekler var

Ben : E dıbınakoyim örümcekdenmi korktunuz ahah amaınakoduklarım ne ödleksiniz lan

Mahmuto : bu örümceklerin boyu senden benden uzun ve metala benzeyen bi alaşımdan yapılmış velhasılı kelam ikimizi değil burdaki herkezi üst üste koyup gibebilcek kabiliyetde lakin geceleri bu oyuklar kapandığı için geceleri onlar o labirenti içinde gibişerek gün geçtikce daha çok çoğalıyolar bimiyom ilerde ne yarak yiycez

Burdan bir an önce gibtir olup gitmem gerektiğni biliyodum örümcekden korksak boluda yaşamazdık sonuç olarak ' bana bolulu hüssin derler lan adamın zütünden kan alırım 'nidalarıyla o oyuklara koşarken mahmutonun kafama sopayla vurması bir oldu ve sanırım orada bayıldım