Lan millet birbirine aşık oluyor lan. Üniversitede görüyorum, az önce birisinin yanındaydım hatta, bir kızla çıkıyor, ondan ayrılıyor, aşk acısı çekiyor, ondan sonra bir başkasına aşık oluyor.

Lanetli miyim lan ben, Allah bana niye nasip etmiyor. Uyuz olmaya başladım artık bu duruma. Şimdiye kadar güzel bulduğum kızlar oldu, verse parçalarım dediklerim de oldu. Ama o "aşk" duygusunu hissedemedim. Şimdiye kadar gerçekten birisine aşık oldum, o da gençliğimi bitirdi zaten. Ondan sonra da bir daha aşk duygusunu hissedemedim.

Geçen gün benden baya küçük bir arkadaşla konuşuyordum. Aşk acısı çekiyormuş. Ulan sen daha kaç yaşındasın, ne ara aşık oldun da acısını çekmeye başladın.

Niye böyle oldu bilmiyorum, belki zamanında kullandığım antidepresanın yan etkisi olan kalıcı depresyona yakalanmışımdır. Ama hiçbir şey hissetmiyorum resmen kızlara karşı. Hissetmemekten kastım, cinsellik değil. Cinsellik yaşarım ama oturup 2 sohbet etmem. Bunu hayvanlık gibi algılamayın, aksine gerçekçiyim, zina falan da yapmıyorum onu da belirteyim cihatçı arkadaşlar gelmeden. Ama özeniyorum ya, hele 15 yaşında veletleri görüyorum böyle kız erkek kol kola yürüyor. içim gidiyor resmen.

Şu dindar gençliğini yaşamayıp ileride millete saldıran tayfadan olmak istemiyorum, zaten onlardan farklıyım, çünkü yaşayabilirim, öyle bir kafam yok, ama aşık olamıyorum arkadaş. Gerçekten bak, geçen gün güzel gördüğüm kızın birisini sosyal medyadan ekleyip yürüyeyim dedim. Ve ekledim, kızsa cevap bile vermedi. Kızı 3 aydır falan beğeniyordum üstelik. Sizin normal tepkiniz herhalde, ya gidip direk konuşmak, yada aşk acısı çekmek falan olurdu. Bense üzüldüm, yaklaşık 2-3 saniye falan sürdü üzülmem. Sonra normal yaşantıma devam ettim. Bakın abartmıyorum bu süreyi, gerçekten taktığım süre bu kadar. Resmen ruhsuzlaştım lan, niye bilmiyorum. 17 yaşları gibi bana birşeyler olmaya başladı, devamında yanlış yerde yanlış bölüm okumamaktan ötürü bu bunalımlı hal arttı ve klinik depresyona dönüştü. Sonuç olarak acaba hala depresyonda mıyım diye merak etmiyor değilim. Antidepresan ilaçlara karşıyım, o yüzden doktora da gitmiyorum, o satılmış pgibiyatr'ların bana daha mekanizması çözülmemiş ilaçları 3-5 lira uğruna kakalamasındansa iyileşmem daha iyi lan.

Herneyse, artık durumuma üzülmeye başlıyorum, kızlar bakmıyor gibi bir durumdan değil, veya ret yiyorum diye değil, veya param yok kızla dışarı çıkacak diye de değil, kızla konuşacak konu bulamıyorum diye de değil, bakın tek konu birşey hissedemem. Gerçekten içim bomboş niyeyse. Eskiden iyi bir insandım, birisi düşerse yardım ederdim, şimdi ise seyredip içimden gülmeyi seviyorum.

Ne diyelim, beni bu hale getirenler utansın. Okuyanlara teşekkürler.