Neyse ben eve gittim sonra aklımda deli planlar ne yapsam ne yapsam diye. Hazırlandım çıktım gittim buna. Karşıladı hosgeldin falan filan ama ben bozuntuya vermiyorum. Beyler sınavın önemi o kadar ki bu sınavı veremesse kalıyor çünkü son şansıydi bu sınav. Neyse ciddi ciddi anlatmaya başladım sonra aklıma gelen planı uyguladım, (bende o sene kalacaktım zaten) buna konuyu öyle yanlış anlattım ki bu da anlamadı. Baya ciddi ciddi dinledi sonra bitti beni kovar gibi dedi ki
N: kusura bakma hersey için teşekkür ederim ama annem Gil geliyor şimdi hemen gitmen lazım.
Diyor oysa ki annesi Gil köyde biliyorum, bozuntuya vermeden tamam kendine iyi bak felan dedim gittim.
Hafif vicdan azabı çekmedim değil düşündüm sonra aklıma geldi: O salağın yüzüne bile bakmicam. Sözü.
Sınav günü yaklaştı okula gidiyoruz bu yanımdan geçiyor Naber felan dedim bu duymamış gibi geçti gitti sonra yaptığımın ne kadar doğru olduğunu anladım.
Sınav günü geldi ben sırıtıyorum tabi, buna bakıyorum kafasını kaşıyor boş boş bakıyor anlamadığı çok belli sınav bitmesine 19dk kala bu başladı ağlamaya.
Edit: yazım hataları için kusura bakmayın telefondan yazıyorum şimdilik düzeltirim sonra.