Benzeri bir çocukluk geçirdim ne yazık ki. O zamanlar polis olan komşum evlerinde böyle pahalı bir çorba yaptırmıştı. Hatırlayamıyorum ama o zamanlar herkes yapamazdı. Babam da işsiz o zamanlar. Getirdi bizim evin kapısına. Anneme bir corba tabağının dibi kadar uzattı. Al dedi bildiğin fırlattı gözümüze baka baka. iyi hatırlarım o anları. Kapıyı kapattığı anda annem yere kapandı ve ağlamaya başladı. Aklımdan hiç silinmez. Küçüklüğümde ne bir meyve ne bir pahalı sebze yiyebildim. Ondandır ki ne zaman fakir ve itelenmiş bir çocuk görsem zütürür karnını doyururum. Olmadı poşetimi açar avcuna bi mandalina bir muz sıkıştırırım. O gülümsedikçe çocukluğumu hatırlar mahzunlaşırım