dışarının asosyalleri derim bu kategoriye kendimde dahilim hayır bunu okuyunca direkt melankolik bir şekilde kapşonu kafaya çekmiş ağızda sigarası olan birisi gelmesin gayet efendiyimdir ütüsüz gömleğimle pantalonumu giyer öğrenciyiz ütüsüz olucak tabi aslında ütü var evde yapabiliyorum da ama giydiklerimin ruhumu yansıttığına inanırım kırış kırış yaşlanmış hayattan bir nebze bezmiş ruhumu yansıtması lazım anlıycağınız herne ise ne demiştim ? dışarının asosyalleri ... gece çıkarım ortaya tıpkı gündüzleri uyuyan geceleri avının peşine düşen baykuşlar gibi ama avım ne kadın ne de canlı bir varlık her gün derimizi yakarcasına ısıtan güneş onun doğuşunu etrafa saçtığı ilk gün ışınlarını görmek biraz olsun içimin umut dolmasını istediğim için onu avlarım, gecenin bir vakti anahtarımı alır nadiren meyveli şarabımda olur yanımda bazende bir kaç kedi eşlik eder sahile inerim o ciğerlerimi dolduran soğuk havayı çektiğimde o bezmiş hayatında biraz bile umut beslemeyen insandan kurtulurum kısa süreliğine o mükemmel hissi yaşayabilmek adına bir daha nefes alamıcakmış gibi çekerm o soğuk havayı otururum sahilde güzeldir tekirdağın sahili kum ıslak değilse çömerim daha hava aydınlamadan gittiğim için yıldızları seyrederim şu sıralar teoman abimiz yıldızları yakalamak şarkısını çıkardığı için ortama uygun gitsin diye onu açarım ilk sigaramı ateşlerim bir nefes çekip kafamı gökyüzüne kaydırırım böyle geçer güneş çıkıncaya dek ehh yeni bir umut ardından tekrar bir çöküş kaybetme korkusu ile evime döner yatağıma girerim