Ateist olduktan bir kaç ay sonra içimde bir mutsuzluk belirdi. Hiç bir şeyden zevk alamaz oldum. Galiba depresyona giriyordum ama tam olarak depresyonda değildi. Sebebi din konusuydu. Evet insan bu kadar haksız ve çıkarcı bir dünya da tanrının olmamasını gayet normal buluyor fakat içim de her zaman bir inanma ihtiyacı doğuyordu. Bu ihtiyacı ise artık gün geçtikçe dayanamaz oldum. Bazen durup dururken ağlamalar bazen ise olduğum yerde hiç bir şey yapmadan dakikalarca duruyordum. Artık bu duruma bir son vermek istiyordum ki forumdan bir kişi ile tanıştım. Bana meditasyonu önerdi. Hayatın anldıbını bulmak istiyorsan meditasyon yapmalısın dedi. Ben ise denemekten zarar gelmez hesabı ile meditasyon yapmaya çalıştım. ilk yaptığım da başarısız oldum. Düşünceler beynime akın ediyor onları durduramıyordum. Daha sonraki denemelerim de ise yapmayı başardım. Size şu kadarını söyleyeyim beyler boşalmış gibi oluyorsunuz.