Babamdan aldığım en büyük hayat derslerinden biri. Yanılmıyosam 5 yada 6 .sınıftayım ailem bi yere misafirlige gitmisti malum o yaşlarda evde tek kalmaktan korkanlardandım bende. O senelerde telefonlar kontor yuklenirdi. Babamda hep bana bu telefonda 1 kontor olsun bırak derdi bende tabiki hic birakmazdim. O gecede yine kontorum yok ve evde korkuyorum tek başıma. Ödemeli atilirdi o zamanlar bende babama durmadan ödemeli atıyorum. Aranızda varsa beni taniyan benim babam alkol problemleri olan cok sinirli biri. Neyse ben 15 tane falan ödemeli attim babama. Ama hiç geri dönüş yapmadı. Neyse eve geldiler. Babam telefonun nerde lan senin diye sordu burda baba dedim gösterdim. Icinde neden kontor yok lan bunun dedi bende baba bitirmistim Özür dilerim dedim. Oda o ara belinden tabancasini çekti ben tabi yusuf yusuf o ara aha dedim bu sefer yanna yedik. Tabancadan sarjoru çıkardı. Önce tabancayi gösterdi bak dedi bu senin namusundur dedi. Sonra sarjordeki tek mermiyi direk sarjorden suratima dogru firlatti. Ben nasıl bu 1 mermiyi bu tabanca da birakiyosam sende o kontoru birakacan yeri gelir hayatını kurtarır dedi ve beni bir temiz dövdü. Dövdü ama ben babamdan aldığım bu hayat dersini değil 50 , 100 yaşına gelsem unutmam.