O gece uyuyamadım. Sevdiğim kız orada yatarken bir şeyler yapamamamın ezikliğini yaşıyordum. Ertesi gün kitabımı hazırlayıp Selimle buluşmak için hastanenin önüne gittim. Kısa bir süre sonra da kaderin yanı başındaydım . Semra teyzede oradaydı, selim bizi tanıştırdı. Daha sonra semra teyze kaderle bizi baş başa bıraktı. Kader uyuyordu, uyandırmak istemedim. Kitabımı açıp okumaya başladım, değişen hiçbir şey yoktu. Biraz bekledim. Hala değişen bir şey olmayınca korktuğum olayın başıma geliğini anladım, kitap işe yaramıyordu. Yapacak tek bir şeyim vardı: ona şifa yapmak. Elimi omzuna koydum ve başladım, başladığım gibi enerjimin çekilmesi bir oldu. Bu daha önce yaşadıklarımdan daha yoğun bir enerji akışıydı, kendimden geçmiş gibi kalakaldım. Selim ise sadece bana bakıyordu, derken yere düştüğümü hatırlıyorum. Bayılmışım. Etrafta koşuşturmalar hatırlıyorum, başım dönerken bulanık ve kegib bir görüntüyle sedyeye konulduğumu görüyorum ve bir ses duyuyorum Sevgi, bazen yok olmaktır etraf birden kararıyor.