Mezarlığa vardığımda ağacın olduğu yere gelene kadar selim donuk bir ifadeyle yüzüme baktı. Heyecanlandığımı hissediyordum. Yanına gidip selam verdim, selamımı aldı. Hiç uzatmadan ne olduğunu sordum o da havas kitabı yanında mı diye sordu evet dediğimde ise biraz rahatlamıştı. Gel bizim eve gideceğiz dedi. Daha önce onların evine hiç gitmemiştim. Bu arada bu beni çağırma olayının da kaderle ilgisi olmadığını resmen anlamıştım. Kısa bir yürüyüşten sonra selimlerin evine vardık. içeride yaşlı bir kadın yatıyordu alnında ıslak bir bez ve sayıklıyordu. Bu kim dedim sessizce. Selim annem diye cevap verdi. Uzun süredir hasta artık birilerinin saldırı yaptığından şüphelenmeye başladım. Havas kitabını da o yüzden istedim belki bir şeyler buluruz. Neden daha önce söylemedin be olum dedim. Daha görüşeli birkaç gün olmuştu sanki kitap için senle konuşuyormuşum gibi olmasın diye söylemedim dedi. Demek o yüzden kitapla bu kadar ilgiliydin dedim. Başını salladı. Hemen işe koyulalım bildiğim bir dua var dedim ve koruma kalkanı adlı duayı açtım. Okumayı bitirdiğimde kadının sayıklamaları kesilmiş uykuya dalmıştı selim kardeşimsin diyerek bana sarıldı o sırada aklıma kader geliyordu vicdan azabı çekiyordum. Evden çıkma zamanı geldiğinde kitabı çantama atıyordum ki selim burada kalmayacak mı dedi. Kardeşim ben ara ara gelip okurum merak etme diyip içini rahatlattım ve evimin yolunu tuttum. Olanları düşündükçe vicdan azabı içimi kemiriyordu