FiNAL BEYLER

Bi süre konuşmadım, kaldırımın yanında ki parkın korumalarıklarına yaslandım durdum öylece. Bi süre daha bekledikten sonra kendime gelmiş bile gözlerim dolu bi şekilde;
"Neden Sevda? Ben sana hiç kötülük yapmadım ki.." dedim, korka korka..

S: Biliyorum Ufuk yapmadın yapamazdın zaten sen çok masumsun incitemessin ben dahil kimseyi ama ben sana hiç hak etmediğin bişey yaptım ve vicdanım rahat değil anlamak istiyorum.
Sordum beyler korka korka ne yaptığını, ellerim titriyor, gözlerim öyle bi kanlanmıştı ki resmen yanıyordu hissediyordum.
Geçti karşıma salak bi ifadeyle baktım suratına, anlamış olacaktı ki halimi gözlerini devirdi. Gözlerimin içine bakmasını söyledim, bi süre sessizlikten sonra;
"Aldattım ben seni, telefonda o yüzden soğuk atıyordum, cenazeye o yüzden gelemedim yüzüne bakacak yüz bulamadım kendim de, vicdanım rahat etmedi." dedi.
Yıkılmıştım beyler, hiç bişey demeden oturdum olduğum yere, bi dal sigara çıkarttım cebimden yaktım, başladım içmeye..
Sigarayla beraber bende yanıyordum sanki, hadi sigaranın dili yoktu anlatamıyordu derdini, benim derdim neydi de söyleyemiyordum dilimdekileri?
Sigaranın bitimine yaklaştım bi kaç duman kala, "Rahatladı mı vicdanın?" dedim. Bi süre hiç bişey diyemedi, sonra ağzından "Özür dilerim." gibi o anldıbını yitirmiş bi cümle çıktı, cümlenin çıkmasıyla arkasına bakmadan gidişi bir oldu.
"Senin ben özrünü de, vicdanını da gibeyim." diyemedim gözlerine bakıp ama o gözlerime baka baka "ben seni aldattım." diyebilmişti..
O günden sonra hiç görmedim onu. Perişan bi askerlik, askerden sonra işsiz güçsüz gezen alkoliğin birisi olup çıkmıştım..

Teşekkür ederim beyler. Okuyan arkadaşlar kusura bakmasın yordum sizi