Evde ki hava tam tahmin ettiğiniz gibiydi, ağlama sesleri bi yandan, her köşede sigara içen yüzleri asık insanlardan bi yandan derken, dedemi sonunda toprağa vermiştik.
2 günlük bi süre içinde Sevda'yla kısa kısa konuşup kapatmıştık ama benim çok zoruma giden şey cenazeye katılmayışıydı. Askeriyeden çıktığım ilk dakika onu aramış haber vermiştim oysaki geleceğimi.
Bişeyler dönüyordu ama sorgusuz sualsiz güvendiğim için kötü bişey arayamıyordum. En son tak etti diyerek iznin 3. gününde Sevda'yı aradım buluşmak istediğimi söyledim, cenazeye katılmayışında ki kırgınlığımı da anlattığım için gelmek istemese bile el mahkum gelecekti.
Akşam üstüydü sanıyorum, Saat 16:00-17:00 arası hikayenin başında bahsettim meydanda buluştuk. Sarılmak istedim burası çok kalabalık diyerek reddetti, iyi o zaman biraz yürüyelim çok özledim dedim, dedim ama kime diyosun? yüzünden düşen bin parça bi hali vardı. Yanıma da yalandan bi gülümsemeyle gelmişti zaten.