Askerliğimi biraz rahat yaptığım için müsait zamanlarda Sevda'yı arayıp sesini duyabiliyordum ve bu beni mutlu ediyordu. Artık şafağı çift sayacağım zamanlara yakındım. Müsait bi zamanda tekrar Sevda'yı arayıp konuşmak istedim, buruk bi sesle konuşmak istemediğini söyleyedi, nedenini ne kadar sorduysam da bi cevap verememişti.
Bi süre aramamaya karar vermiş, darmadağın olmuştum onun bu tavrı yüzünden. Daha sonra aradıklarım da ise kısa kaçamak cevaplar veriyor, ne adımı ağzına alıyor ne bi sevgi kelimesi söylüyordu. Bişeyler olduğunun farkındaydım ama ne olduğunu düşünemeyecek kadar gerizekalı bi yapıya sahiptim.
Artık çift şafak saymaya başlamış olduğum günlerden bi gün, Dedemin öldüğü haberini aldım.
1. derece sayılmıyordu sanırım, 5 gün vefat izni aldıktan sonra yola koyuldum.
Dedemin öldüğüne mi üzülsem? Ailemi ve Sevda'yı göreceğime mi sevinsem ikileminde eve varmıştım.
Dedemi o kadar sevmezdim beyler, iyiydi hoştu ama 2 dedemden de az çekmedim.