Günler günleri, aylar ayları kovaladı. Herşey yolunda gibiydi, tek bişey hariç, askerliğime 15 gün kalmıştı ve ben Sevda'dan nasıl uzak kalırım diye kara kara düşünüyordum. Askere giden dostlarım bilir, bi parçanı başka bi şehirde bırakırsın.
En sonunda askerlik günü gelmiş çatmıştı. Eğlence yapmadım beyler askere giderken, bi süre önceden mevlüt yaptık, ben öyle gürültülü ortamları pek sevmediğim için kendi eğlencem bile olsa istememiştim.
Sevda, ailem ve bi kaç arkadaşım ile birlikte otogara gittik. Bi süre oyalandık otogarda çay vs.. derken ve en sonunda otobüsün kalkış saati geldi.
Anne babamın ellerinden öptüm, kardeşim ve arkadaşlarımla tokalaştım sarıldım ve en zor olana gelmiştim sonunda. Dik durdum sefer Sevda'nın karşısında, baktım gözlerinin içine "Seni çok seviyorum." dedim. Ailemin yanında olduğu için sanıyorum sesli bi şekilde söyleyemediği sevdiğini bana, sarıldı bana ama böyle mi sarılır bi insan bi insana. "Seni çok seviyorum Askerim." dedi kısık ve ağlamaklı bi sesle.