Güler yüzüyle geldi yanıma, kalktım ayağa selamlaştık ve gidip bi kafeye gidip oturduk. Sevda'dan önce 1 elin parmaklarını geçmeyecek kadar sevgilim olmuştu. Zaten biliyordu oda bunu, ben onun geçmişini hiç sormadım ama ilk başlarda umursadım, sonra ile korktum sormaya ama bu korku ona bağlanmama hiç engel olmamıştı.
Kafeye oturduk 2 çay söyledik, sıran muhabbetleri bi kenara bırakıp başladık konuşmaya;

S: Ufuk, sen herşeyinle çok düzgün bi insansın, bugüne kadar ne bana ne bi başkasına zarar verdiğini görmedim duymadım ki zaten bu benim sana bağlanmamda ki en büyük etken vs..
(kız konuştukça konuşuyor ama ben onun konuştuklarından çok cümlenin sonunu merak ediyorum)
Ne olduğunu kendim bile anlam veremediğim bi şekilde;
U: Sevda benimle çıkar mısın? (ulan çıkar mısın ne ya gerizekalı diye düşünüyorum salak salak sorduktan sonra)
Sevda alttan alttan gülüyor ama belli etmemeye çalışıyordu, beni mahçup etmemek için ve cevabı hazır gelmiş olacak ki ona göre espiri bi dille;
S: Nereye çıkıcaz ya? Sevgilin olayım işte.
Diyerek cevap verdi.