Ne kadar korkarakta olsa hızlı adımlarla meydana vardım, aradan bir kaç dakika geçmeden her zaman ki melek gibi süzüle süzüle yanıma geldi.
Ama bu sefer çok farklıydı beyler. Her zaman ki bakamıyordum ona, önceden biraz olsun kafamı kaldıracak cesaretim vardı ona karşı, korkumdan yüzüne bile bakamıyordum o gün.
"Nereye gidelim?" diye sordu.. "Bilmem ki dedim, yürüyelim şöyle biraz konuşa konuşa."
Reddetmedi beni, uzun bi süre yürüdük bişeyler soruyor ama konstre olamıyorum kaçamak cevaplar verip sadece ona söyleyeceğim şeyi kafamda kuruyorum. Bi süre daha yürüdükten, deli cesareti derler ya kısmen o şekilde, yüksek sesle ve ilk defa gözlerinin içine bakarak "Ben seni çok seviyorum." dedim.
O şaşkın şaşkın yüzüne bakıyor, bende kendine kendime "ne yaptın ulan gerizekalı, bu böyle söylenirmi o kadar düşündün gece boyu." diye sitem ediyordum içe içe..