sabah kalktım beynimin %1ini kullanabildiğim dakikalardayım. mutfağa girdim bişeyler yiyim kafam açılır belki dedim evde bi gram yiyecek bişey yok amk. bi geceden kalma çay vardı dedim şunu bi ısıtıyım gerisi allah kerim artık yaparız bişeyler. çıkarttım küçük tüpü mutfağın ortasına kibriti de yanıma aldım. açtım vanasını tüpün çıkarttım kibriti kibrit yanmıyo amk. eve çakmak almayan kafamı gibiyim zaten. birinci kibrit, ikinci, üçüncü hiçbiri yanmadı. her kibritte daha fazla sinirleniyorum ikişer üçer deniyorum. bu arada gibtimin tüpü açık tabi. en son ya allah diyip 8 tane kibriti kartona vurduğum gibi bütün mutfak alev aldı amk. halı malı falan tutuştu iyice. hasstir nidalarıyla halıyı söndürürken bi yandan da tüpü kapatmaya çalışıyorum. panikten amk vanasını yanlış yöne çevirmişim iyice coştu gibtimin tüpü. ejderhaya döndü. bütün mutfağın ve benim kaşların dıbına koydu. bütün yüz kavruldu ne kaş kaldı ne sakal-bıyık. bebek zütü gibi oldu yüzüm amk. insan içine çıkamıyorum utançtan. çakmak almaya kar maskesiyle gidiyorum şu an. çok zor durumdayım panpalar.