Şimdi anlatacaklarımın hepsi gerçektir arkadaşlar.
O zamanlar lise 1 yeni kazanmışız. Yeni ortama uyum sağlamaya çalışıyordum. Arkada garip sessiz sakin bir çoçuk vardı. Yanında ise bir boş sıra. ilk başlarda pek konuşmadık çoçukla ama sonra az da olsa kaynaşmıştık. Aradan bir hafta geçtikten sonra bu arkadaşda garip hareketler sergilemeye başladı. Boş sıraya dönüp konuşup gülüyordu. Bazen olmayan silgiyi alıp olmayan yazıları siliyordu. Bütün sınıf çoçuktan korkar olmuştuk. Biraz da olsa aramızdan dışladık. Çünkü korkuyorduk. 1 ay kadar bir süre geçtikten sonra bizim yanımıza geldi. Bize bir kızı sevdiğini ona bunu nasıl söyleyeceğini sordu. Bizde onun normale döndüğünü düşünmüştük ama olaylar hiç de öyle değilmiş. Kim olduğunu sorduğumuz da arkada ki boş sırayı gösterip bak orda oturuyor demesiyle arkadaşlarla gözgöze geldik ve ona biz hallederiz dedik. Ama aslında çok korkmuştuk gel zaman git zaman 2. Dönem olmuştu. Birgün bu çoçuk okula gelmedi. Biz sınıfca merak ettik çünkü normalde okula yarım saat önceden gelirdi nedenini sorduğumuzda ise onu daha fazla görebilmek için derdi. 2 gün sonra intihar ettiğini duyduk. ilk başta üzüldük ama sonra üzüntünün yerini korku aldı. Çünkü intihar etme sebebi çoçuğun deyişiyle "onun" çoçuğu sevmeyişiymiş. Ve biz bunu arkasında bıraktığı nottan öğrendik. Asıl korkutucu şey ise notun altına farklı bir renk ve farklı bir yazıyla "Özür dilerim böyle olmasını istemezdim" yazmasıydı. 4 yıl boyunca aynı sınıfta kaldık ama hiçbir zaman hiç kimse o arkada ki 2 sıraya oturmadı.