birkaç sene oldu, 7-8'e maç almışım adam yok dıbına koyayım, son gün iki kişi vazgeçmiş gelmekten.

okuldan dönüyorum, haber geldi deden fenalaştı hastaneye kaldırdık diye.

gittim eve eşyaları bıraktım, atladım taksiye hastaneye gittim. oturdum dedemin yanına üç beş arkadaşı aradım adam buldum maça.

dedem uyandı o ara hoşgeldin oğlum dedi, elini öptüm hal hatır sordum yaşlandık artık falan dedi, muhabbet ettik. saate baktım 5:30 olmuş. dede dedim maçım var benim gitmem lazım. kalsan olmaz mı oğlum dedi, kemküm ettim olmaz dedim.

neyse gittim eve koşa koşa, para da kalmamış cepte dıbına koyim dünyanın yolunu yürüdüm. alelacele topladım çantayı halısahaya gittim.

yeteneksiz de bi adamım dıbına koyim ama çılgın atıyorum maçta, defansta nesta, ortasahada riquelme, forvette batistuta gibiyim. herkes doping mi aldın falan diyo taşak geçiyolar..

çıktım maçtan eve gittim, apartmanın kapısı ağzına kadar açık. garipsedim ama girdim içeri ayağımda krampon tozluk terlemişim it gibi, duş alıcam. annem çevirdi orta katta oğlum dedi, anne dedim duş alıcam. dedi hayırsız zütveren, deden öldü deden. öyle işte.